Zakątki duszy ❥

Zatraciłem się w twoim spojrzeniu,
a ty wciąż zamykasz przede mną oczy...
Zbudź się duszo moja...

Spoglądam na horyzont twojej miłości,
ale czym bliżej jestem ciebie,
tym bardziej się ode mnie oddalasz...
do twego świata mnie pociągasz
i to dlatego, że mnie kochasz...

Niemożliwością jest okiełznanie wolnej duszy. Pozostajemy w zachwycie jedynie wtedy, gdy widzimy ją swobodną.

Ukryłem przed toba duszę w ździebełku trawy...
w ogròdku, pod twoim oknem...
Wyrosły tam kwiaty twoich namiętności
i czekam ciebie jak porannej rosy...

Gdy patrzę na nagie stokrotki, nie rozumiem, dlaczego chcesz je ubrać...

Zatrzymajmy się na chwilę, raj jest wszędzie; wystarczy tylko usiąść w spokoju...

I nie pamiętasz już klawiszy tej muzyki młodości, ktòrą miałeś w spojrzeniu...

Nie możesz zabłądzić na pustyni twojego serca. 

Oazy, ktòre są odbiciem twej duszy, są większe od całej pustyni.

Cała przyroda...ciągłe dawanie siebie...miłość wkłada całą swą siłę w byt...cała przyroda to demonstracja miłości...

Nie możesz ukryć się pomiędzy kwiatami...żaden z nich nie przyćmi twojego zapachu...

Nauczył mnie kochać koniec rzeczy...
Doceniać piękno, ktòre
w moim sercu nie ma końca.
To dlatego nawet wtedy, gdy cię nie ma,
wciąż cię kocham...

Dzieci nie zapamiętają tak dobrze zabawek z dzieciństwa jak tego, kto się z nimi bawił.

Echo w Wielkim Kanionie pokazało mi to, co zostawiłeś w moim sercu po Twoim odejściu:

pustkę zaskoczenia,

wielkość w głębi mej duszy i

szlachetną ciszę...

Poprzez moje ograniczenie widzę jak bardzo jesteś Wszechmocny...

Natura jest pełna delikatności
i tylko ci, którzy są delikatni,
zauważą to piękno,
które zalewa delikatne dusze.

Jesteś wyjątkowy! Nie podążaj za nikim; nikt nigdy nie będzie taki jak ty!

Nic nie jest w stanie prześcignąć naturalnej elegancji.

Zawsze probòwałem o Tobie zapomnieć, ale piękno przyrody ciągle mi o Tobie przypomina...

Czym jest życie?

Odbiciem księżyca w kropli rosy,

odbiciem słońca w słoneczniku.

Słońce się nie ukrywa,
usuwa się tam, gdzie mogę widzieć je z większą intensywnością:
w ciemności mojej duszy.

Delikatny dotyk
czyni Wszechświat jeszcze bardziej ogromnym,
bogatszym o małą rzecz,
czymkolwiek by nie była.

Nie chcę żebyś była moja...
Nie można mieć wolności jako własności.
Pozwól mi tylko marzyć,
że możesz mieć obok mnie
nieskończoną przestrzeń dla twojej duszy.

W kropelkach rosy mojej duszy noc pozostawia zawsze pot i łzy poznania...

Gdy nasza dusza nie jest wolna, jest w niej mały zakątek, gdzie gromadzi się cała gorycz cierpienia... gorycz nie odejdzie, jeżeli nie zadziała na nią miłość...
Spòjrz na swoją przeszłość z miłością, bo tylko w ten sposòb możesz być wolny.

Skraplając chwile możemy odkryć wieczność ukrytą w czasie...

Gdy zagłębiam się w kontemplacji piękna natury, drżę na myśl jak piękny może być jej Stwòrca...

Życie wkraczające w swą jesień jest pełne koloròw i jest pròbą wieczności...

Kolory wiosny są najpiękniejsze, gdyż widzimy je oczami oślepionymi długą zimą.

Jakkolwiek wszystko dookoła jest cudowne, brak mi ciebie, by widzieć to wszystko w twoich oczach...

Człowiek potrafiący w spokoju i z pogodą ducha zaakceptować swoje ciemne "ja" jest kochany przez Boga i unikany przez demony, ponieważ potrafi pokazać jak piękne są potargane przez wiatr włosy wolnej natury ludzkiej.

Szybka powolność życia jest wypełniona czułością;
nie pozwòl, by czas powiedział ci ile czasu straciłeś...

Muszę marzyć...
Rzeczywistość stała się okrutna,
bez snów umarłbym...
Marzenia nic nie kosztują.
Jeśli za snem kryje się kochające serce,
czysty umysł i świadoma dusza ...
boskość wyłania się i odkupia mnie.

Dusze połowiczne...

W moim życiu spotkałam osoby o wielkim sercu, osoby o wielkiej duszy, lecz o duchowości, ktòra jest jedynie INFORMACJĄ a nie STYLEM ŻYCIA; mòwią wspaniałe rzeczy, lecz tak naprawdę ich życie nie potwierdza teorii, często jest jej zaprzeczeniem. Są oni zagubieni, skoncentrowani na sobie, zamknięci na harmonijne kontakty z innymi, są kłòtliwi... Są prawdziwymi obrazami w fałszywym krajobrazie, dusze buntownicze, cierpiące, dusze połowiczne...

Prostota jest cechą duszy, ktòra osiągnęła pełnię poznania i zrozumienia...

Kiedy wchodzi się w czyjąś Duszę
powinienno się zdjąć buty
i chodzić na palcach...
...święte miejsca muszą być szanowane.

Zmuszasz mnie do pozostania z otwartą buzią...
suchy język,
suche i błagalne usta
w oczekiwaniu na twoją zgodę,
na te krople twojej obecności,
ktòrymi celowo mnie kołyszesz,
by uspokoić moją duszę
i odżywić moje ciało...

Natura deszczu jest zawsze taka sama,
ale hoduje ciernie na bagnach,
a kwiaty w ogrodach...

Czy ma znaczenie wieczne potępienie
w oczach tych, którzy odkryli, choć na chwilę,
nieskończoność Radości?...

Mogę wydawać się zgorzkniały, ale nie dlatego, że jestem stary; 

to dlatego, że słodycz jest już niespotykana u tak wielu młodych ludzi.

Czy nigdy nie powiedzieli wam, 

że marzenia są na zewnątrz,

a to wy pozostajecie w szufladzie?

Największy żal w życiu nie rodzi się z naszych złych uczynkòw, ale z tego co zrobiliśmy dobrze, lecz z niewłaściwymi osobami...

Z tobą czuję się tak, jakbym był w domu...

Zrozumieć się,

zaakceptować, wysłuchać...

Bez żadnego innego powodu poza tym, by być z tobą...

To są głębiny przyjaźni

dotykające serca i umysłu,

pozbawione lęku przed niedomòwieniami...

Kto nie odczuł nigdy bòlu wspomnień z dzieciństwa? Kto nie tęskni za miejscami, ktòre widziały jak rośliśmy?Nostalgia ma często słodko-kwaśny smak...

Nie będziesz miał komu opowiedzieć o najlepszym momencie twojego życia, ponieważ będzie tak święty, że zrodzi się w tobie strach, iż opowiadając o nim pozbawisz go intensywności do tego stopnia, że możesz zacząć wątpić w to, czy naprawdę przeżyłeś najważniejszą chwilę swojego życia. Spotkanie z twoją esencją należy tylko do ciebie, jest to esencja samotności Boga.

Japońska wytworność jest najbardziej przekonująca ze wszystkich form wytworności naszego świata, ponieważ środki, za pomocą których jest wyrażana, są najczystsze, najbardziej pokorne i najbardziej naturalne.

Kobieta, która posiadała i ducha, i urodę,
a która nie jest już piękna, przypomina kwiat, który
stracił swoje kolory, ale zachował swòj zapach.

Wiele razy umarłem w środku, pokonany, zniszczony, wypalony, ale zawsze odrodzony jak feniks...nigdy na złość tym, ktòrzy mnie atakują, ale właśnie dzięki nim, więc dziękuję!