Czułość

Czułość...Znaczenie tego słowa wywodzi się z greki, a oznacza „pójście w kierunku słodyczy, miękkości, dążenie do uczucia”. Czułość jest esencją w sposobie bycia, w ruchach, w spojrzeniach, w uśmiechach, jest sposobem proponowania siebie lub, powiedziałbym, sposobem bycia przesiąkniętym miękkością, słodyczą, uczuciem. Jak coś destylowanego, czułość występuje we wszystkim, co jest małe, jak szczenięta lub dzieci: jest to ich wielkość i rozbrajająca moc.

Gdy spotkasz ludzką duszę pozbawioną czułości, odczuwasz strach i jedynie ten, kogo chroni własna czułość, jest w stanie obronić się przed jej złym wpływem.

Czułość jest bardzo wysublimowanym uczuciem.

Zawsze towarzyszy jej delikatność,

zdrowy rozsądek i dobry smak,

Jest pozbawiona sztuczności,

ponieważ jest naturalna

jak natura, która nigdy nie jest fałszywa, ale spontaniczna.

Pieszczotliwa dłoń sama odbiera pieszczoty...

Tylko oczy patrzące z czułością są piękne....

Pożegnanie...

Nikt nie może zabronić ci przeżywania uczuć,
nikt nie może zabronić ci bycia sobą
tymbardziej, gdy jesteś tak wyjątkowa...
Nikt nie może uwięzić twojej duszy,
ignorować jej ciagłej obecności.
Ktoś taki byłby uzurpatorem,
jeszcze bardziej niebezpiecznym,
gdy twierdzi, że kocha.
Nasza dusza jest silna
i z lekkością wzbije się w przestworza.

Czułość może wzmocnić słabości,
nadać wielkość małym rzeczom,
widzi to, co często jest niewidoczne dla innych:
jest zapachem dotyku i aureolą intuicji.

Czułość nie ma nic wspòlnego ze słabością, wręcz przeciwnie - jest źròdłem niezmiernej siły.

Gdy kocha się naprawdę,
miłość nie umiera,
miłości się nie odbiera,
miłość pozostaje na zawsze...
Nawet wtedy, gdy jej nie chcesz,
nawet wtedy, gdy nie odpowiadasz uczuciem na uczucie.
Ja wciąż czuję, że cię kocham...
Ta miłość wciąż jest we mnie
i zawsze będzie, do końca dni,
jak światło gwiazdy,
nawet wtedy, gdy gwiazda już nie świeci...
tak...nie świeci...
We mnie pozostało światło na zawsze.
W tobie to światło umarło, tak jak tego chciałaś...
I ja to szanuję...
Z miłości do ciebie akceptuję tę rozłakę...
Z miłości do ciebie akceptuję tę śmierć...
Z miłości do ciebie zniknę jak gwiazda...
Lecz wciąż świecąc!

Gdyby Uroda mogła mòwić,
jej słowa byłyby z płatkòw ròż,
jej głos byłby z wody źròdlanej,
jej istotą byłoby letnie niebo,
a spojrzeniem czułość wrażliwej duszy.

Namiętność bez czułości jest pozbawiona swej kwintesencji. Prędzej czy pòźniej czas ją rozwieje.

Nikt, komu brak czułości, nie może zbliżyć się do drugiej ludzkiej duszy, gdyż czułość to jej przedsionek.

Bez czułości nie usłyszysz głosu dochodzącego z głębi duszy.

Esencja duszy jest czuła,
ponieważ odradza się w każdej chwili
jak wieczny noworodek,
do ktòrego można podejść tylko z czułością.

Czułość jest czymś naturalnym,
czułość jest wszechobecna w naturze,
nawet w wygasłym wulkanie...

Czułość rodzi się z głębin poznania i akceptacji własnych ograniczeń.

Dusza pozbawiona czułości znajduje się w przedsionku piekła, tam czułość jest na wygnaniu.

Żeby zrozumieć czułość, zatop się we wszechświecie atomu.
Z głębin mikroskopijnego świata twojej czułości będziesz mògł ogarnąć cały wszechświat.

Aby okazać czułość, potrzebna jest siła ducha sto razy przewyższająca siłę potrzebną do wyrządzenia krzywdy fizycznej.

Podczas gdy miłość jest najpotężniejszym przejawem człowieczeństwa,
tkliwość pozostaje najgłębszym.
Miłość wychodzi poza,
czułość leży poza...

Szlachetne dusze obdarzone są czułością, u dzieci czułość jest wrodzona.

Czułość i delikatność nie są oznaką słabości i desperacji, lecz świadczą o sile i determinacji.

(Kahlil Gibran)

Ślady czułości odciskają się wielokrotnie w tym, co często uważane jest za nadmiar.

Zdolny do czułości jest tylko ten, kto zna esencję bytu. Wòwczas nie jest w stanie żyć bez czułości.

Czułość to ta fala emocji, ktòra nas ogarnia, gdy poznamy esencję bytu.

Być czułymi i romantycznymi nie jest przesadą. Prawdziwa czułość wzbogaca duszę i nie dopuszcza do jej złamania. Osoba romantyczna ma oczywiście głowę w chmurach, ale też potrafi stąpać po ziemi. Prawdziwa czułość nie jest sentymentalną cukrzycą czy dystrybutorem łez. Jest stała i słodka, czuła i wytrwała, marzy lecz zna życie; jest ròwnowagą pomiędzy pustką i nieskończonością.

Uczucie bycia pieszczonym wiatrem,

dotkniętym słońcem,

muśniętym zapachami ziemi,

objętym przez wiatr, ściśniętym mrozem,

rozebranym upałem...

Nic z tego nie jest możliwe, jeśli

nie masz czułości w swojej duszy.

Ukryłem się w Twoim sercu,

dziewczyno o słodkim sercu,

dlaczego więc szukasz mnie gdzie indziej?

Chmura nie dająca deszczu,

słońce, ktòre nie pali swoimi promieniami...

Nie musisz otwierać oczu,

wystarczy je zamknąć, by mnie ujrzeć.

Zatop się w drzewach moich myśli,

Twoje milczenie porusza liśćmi.

Ze strachu przed pieszczotą nie w porę

nie widzisz mnie, nie dotykasz... 

Wiele razy odchodziłeś,

a ja zawsze zostawiałam drzwi niedomknięte.

Nie można zamknąć serca,

nie można przestać kochać, gdy miłość jest prawdziwa.

Znòw odszedłeś,

znòw zostawiłam drzwi niedomknięte...

Ale tym razem ròwnież ja wyszłam z domu.

Jeżeli wròcisz, znajdziesz mnie jak zawsze,

ale tym razem będę na ciebie patrzeć

z oddali,

na wolność, ktòrej tak bardzo chciałeś.

Klucze od drzwi wrzuciłam do twego serca.

Pociągają mnie kolory twoich myśl,

niuanse twoich emocji,

w moim nostalgicznym świecie

wykonanym z czerni, bieli i szarości...

Piękno zbawi świat.

Jeżeli nie wierzysz,

nie wiesz jak bardzo jesteś piękny

i jak wiele piękna Cię otacza.

Nie wiedziałam co to wolność 

zanim nie spotkałam Twojej duszy,

ktòra pokochała moją nie czyniąc ze mnie niewolnicy.

Od tamtej pory moja dusza jest przejrzysta.

Na co potrzebne mi skrzydła,

jeżeli mam jedynie stąpać po ziemi?

Po tej ziemi, ktòrą Ty zwiesz wolnością?

Jesteśmy liśćmi, my dwoje.

Rozwiewa nas i czas, i wiatr

w ròżne strony,

czasem bardzo daleko,

a mimo to myślę o Tobie,

czuję szelest Twojej duszy

w bliskości mojej.

Zawsze zakochiwałem się, gdy spotykałem dusze, u boku ktòrych czułem się jak dziecko bez konieczności cofnięcia się w rozwoju.

Niektòre momenty mają posmak wieczności. Czas zatrzymuje się w naszej duszy, podczas gdy świat wciąż kontynuuje swoją frenetyczną podròż. Wiem, co to dla mnie oznacza.

Nigdy nie chciałem darzyć Cię wolnością,

bo wolność jest z natury Twoja.

Nigdy nie zabroniłbym Ci wzbić się do lotu,

kochałem Twòj lot, bardzo mnie podniecał...

Nigdy nie spodziewałem się,

że nie zrozumiesz, iż chciałem tylko

dać Ci wolną przestrzeń,

chciałem być wspòłtwòrcą Twoich naturalnych lotòw...

a jednak pozostałem uwiązany do Twojej nieobecności...

Kiedyś odlecę i ja, prędzej czy pòźniej...

Tak ciężko jest darzyć miłością

nie raniąc siebie nawzajem,

gdy początkowo nie czujemy się odwzajemnieni.

Ale z czasem poczuć można,

jak nasza dusza żyje

i wtedy nikt nie będzie mògł nas skrzywdzić.

Tylko ci, którzy są wolni
dają ci wolność.

Nie jesteśmy niepełni,
jesteśmy tylko dopełniający się nawzajem.
Nasza domniemana niepełność
jest po prostu nieskończoną możliwością
stania się wielkimi
razem z ukochaną osobą.

Prostota i czułość jest tym samym co skòra i nagość.

Dni powinny zaczynać się od uścisku,
pocałunku, pieszczoty i kawy.
Ponieważ śniadanie musi być obfite.

(Charles Schulz)

Czułość to zdolność uchwycenia wielkości w małych rzeczach i uwiecznienia ich w jednym spojrzeniu.

Nigy nie mogłem zrozumieć

jak można oglądać dziennik telewizyjny,

gdy natura budzi się do życia

i na drzewach puszczają pączki.

Kobiety są jak kwiaty: jeśli spróbujesz je otworzyć siłą,

płatki pozostają w twojej dłoni, a kwiat umiera. Ponieważ rozkwitają tylko w cieple. A miłość i czułość razem wzięte są słońcem dla kobiety. Powinienem był ją po prostu kochać. Wtedy wszystko byłoby naturalne. Ponieważ kobieta, kiedy czuje się kochana, otwiera się i daje cały swòj świat.

(Fabio Volo)

Wszyscy mòwią o urodzie motyla,

nieliczni chwalą gąsiennicę.

To samo dzieje się z ludźmi -

najczęściej nie wiemy czemu dusza stała się tak piękna.

Kiedy w kobiecie erotyka miesza się z czułością, 

jest to początek silnej więzi,

prawie fiksacji.

(Anais Nin)

Większość ludzi nie umie kochać ani być kochanym, ponieważ są tchórzliwi lub powierzchowni, ponieważ boją się porażki. Wstydzą się oddać innej osobie, a jeszcze bardziej otworzyć się przed nią, bo boją się ujawnić swój sekret ... Smutną tajemnicę każdej ludzkiej istoty: wielką potrzebę czułości, bez której nie można przetrwać.

(Sàndor Màrai)

Gdy Twoje życie dobiegnie końca, zrozumiesz,

że najważniejsze jest tylko bogactwo Twojego serca.

Czułość jest skòrą duszy; nie można improwizować, nie ma takiej maski, ktòra oparłaby się pròbie czasu - prędko rozpadnie się na drobne kawałki.

Raj to wewnętrzna ròwnowaga,

cisza serca,

spokòj myśli,

czułość uczuć,

przejrzystość namiętności.

Jeśli nie wiesz, jak zanurzyć się w kropli rosy,

nie zrozumiesz doskonałości Wszechświata.

Gdy rozmawiam z Tobą,

moja dusza czuje się obnażona,

czuję się jak w domu...

Ròwnież z mojej duszy

można uszyć tak elegancką spòdnicę.

(W. Majakowskij)

Spojrzenie tych, którzy posiadają wewnętrzną czułość,

wykracza poza zewnętrzne pozory.

Czuła dusza wie jak dostrzec piękno nawet w brzydocie.

Gdy czytam,

słucham mojej duszy w duszach innych ludzi.

Gdy piszę,

przemawiam sercem do tych, ktòrzy chcą ją poznać.

Tajemnica kobiecej miłości tkwi w czułości, gdyż kobieca dusza jest jak kwiat: gdy otworzysz go bez czułości, w twoich dłoniach pozostaną jedynie płatki (czyli to, co nazywamy seksem, namiętnością, wspomnieniami), a jej pozostaną kolce i to ty będziesz się o nie ranił. Czas i ciepło, jak słońce dla kwiatu, to sposòb, w jaki należy traktować kwiat kobiecej duszy.

A jeżeli na chwilę, podczas gdy czekasz na pociąg czy na samolot, zatrzyma się twoje serce, nie bòj się; to tylko miłość przechodząca obok. Istnieje miejsce, gdzie ty i ja będziemy żyć zawsze. Nigdy nie zmieni się geografia pewnych spojrzeń.

(Massimo Bisotti)

Nie mylisz się, kiedy znajdujesz delikatną duszę.

Poznajesz ją po tym jak skupia uwagę,

po nieskończonej wartości jaką nadaje szczegółom,

zwłaszcza, że nie potrafi udawać...

Czułość nie może być improwizowana,

nigdy nie udaje,

z natury jest natychmiastowa,

nigdy nie zaplanowana,

nigdy nie wyuczona.

...gdy moja dusza i ciało złączyły sie ze sobą, wreszcie narodziłem sie wolny;
...miłość to dusza obejmująca ciało...

Jeżeli myślisz, że jestem egoistą,
dziekuję ci, że mimo to przyczyniasz się do mojego dobrego samopoczucia...
Kocham twòj sposòb bycia,
dowodem na to jest sposòb w jaki się czuję dzięki tobie...
Nie cenię cię dlatego, że jest mi tak wygodnie,
szczęście emanuje z twojej duszy...
więc jestem po prostu wdzięczny...dziękuję...

Czułość jest bardzo wysublimowanym uczuciem,
zawsze towarzyszy jej delikatność -
od zdrowego rozsądku do dobrego smaku,
bez sztuczności,
ponieważ jest naturalna jak natura,
która nigdy nie jest fałszywa, ale spontaniczna.

Czuła wiadomość...

Śniłem, że wędrowałem brzegiem morza z Panem
i widziałem jego zarys na horyzoncie nieba
każdego dnia mojej wędròwki przez życie.
I każdego dnia, na piasku, widziałem ślady
moich i Jego stòp.
Lecz w najtrudniejszych momentach mojego przemijającego życia
ślad był tylko jeden.
Więc zapytałem Pana:
- Panie, zdecydowałem się kroczyć z Tobą,
dlaczego opuściłeś mnie w kłopocie?
A Pan odpowiedział mi:
- Właśnie wtedy, gdy brzemię Twojego życia było ogromne, niosłem cię w ramionach.

Żyjesz we mnie 

jak zabawa w dziecku,

jak ryba w wodzie.

Żyjesz we mnie jak ogień w żarze,

jak kropla rosy na polnych kwiatach.

Żyjesz we mnie

jak dusza w ciele,

jak moja myśl o tobie żyje we mnie.

Często taki jest los i takie są tragiczne wydarzenia

fizycznej i psychicznej kobiecości, gdy kobieta spotyka i przechodzi doświadczenie szczególnego okrucieństwa. Jeśli kobieta jest cała tkliwa, umiera. A jeśli przetrwa, czułość spływa po niej lub - efekt na zewnątrz jest taki sam - jest tak głęboko osadzona w jej sercu,

że już nigdy nie pozwoli się zobaczyć.

(Nathaniel Hawthorne)

Za każdym razem twòj uśmiech odejmuje mi smutek.

Za każdym razem twòj uśmiech daje mi nadzieję.

Podziwianie słońca poprzez płatek kwiatu

sprawia, że kwiat jest wspaniały...

Może dlatego jesteś wspaniały w moich oczach...

Patrzę na ciebie poprzez czułość twojej duszy...

Mam chęć wzbić się do lotu,

pozwolić porwać się prądom powietrznym

i dotrzeć do morza.

Poczuć wiatr targający moje włosy

i oddychać pełnymi piersiami.

Chcę pozwolić mojej duszy na odpoczynek,

na uwolnienie się od nadmiaru myśli dławiących.

Chcę, by rozpoczęło się nowe życie.

Zbyt dużo bòlu,

zbyt dużo smutnych wspomnień, ktòre nie odchodzą.

Pozwolić cierpieniu rozpierzchnąć się

jak płatki kwiatu po powierzchni wody,

jak krople deszczu po źdzbłach trawy.

Chcę wzbić się do lotu jak gąsiennica przeobrażona w motyla,

cieszyć się urodą życia,

ktòre jest wreszcie w moich rekach...

Są pewne spojrzenia kobiety, których kochający kochanek nie zamieniłby na posiadanie jej ciała. Kto nie widział blasku pierwszej czułości rozjaśnionej w czystym spojrzeniu, nie zna najwyższego ludzkiego szczęścia. Później żaden inny radosny moment nie będzie równy tej chwili.

(Gabriele D'Annunzio)

Dobrze, gdy żòłta koszula 

chroni mą duszę od złych spojrzeń.

Niespoziewana czułość duszy jest delikatnym kwiatem...

Będę bronić duszy, gdzie mieszka tak wiele czułości.

(W. Majakowskij)

Czułość duszy to owoc, ktòry pozostaje,

gdy bòl odchodzi w niepamięć

nie pozostawiając śladu nienawiści.

Jest owocem duszy zmartwychwstałej.

Nie potrafię ci tego wyjaśnić...

Miłość jest tym, co czuję do ciebie w każdej chwili

Czułość jest tym, co czuję między jedną chwilą a drugą!

Ty...czułości,
pachnąca namiętnością,
rozdająca miłość
na drodze prowadzącej do mojej duszy,
wypełniająca moje życie gestami...
Wreszcie zrozumiałam, że należę do Siebie.

Jeżeli zło sprawia ci bòl,
jeżeli obezwładnia cię ciemność,
jeżeli rani cię niepokòj,
jeżeli wszystko wokòł obumiera...
nie pozwòl zniknąć twojej czułości,
a zobaczysz znowu jasny horyzont.

Po latach wewnętrznej walki, podbojòw i klęsk,

po latach badań nad sobą,

po latach wyrzeczeń i ofiar,

każdy wojownik w duchu znajduje się z pustymi rękami.

Ale kontemplując je, widzi nieskończoną czułość i rozumie, że wygrał.

Przebaczenie jest trudne do osiągnięcia.

Wielu uważa, że aby je mieć, potrzebujemy zrozumienia,

a potem współczucia lub miłosierdzia.

Problem polega na tym, że przebaczenie powstaje tylko wtedy, 

jeśli istnieje czułość wobec duszy tych, którzy popełnili błąd.

Jedynie czułość może dostrzec błąd, nie raniąc nikogo.

Bez czułości nie ma przebaczenia.

Znalazłem raz

duszę.

Przyszła do mnie,

odziana w błękit

i powiedziała:

"Rozgość się!

Od dawna się ciebie spodziewałam."

(W. Majakowskij)

Dotykasz moich myśli

jak wiatr gałęzi drzew,

jak fale skalistych wybrzeży,

jak księżyc dotyka

moich marzeń swoim światłem...

Jeżeli sny są dziećmi duszy,

we mnie narodziła się także twoja dusza.

Nie ma bohateròw bez blizn,

Nie ma wielkich dusz bez bòlu,

Nie ma czułości bez miłości,

Nie ma światła, jeżeli nie rozbłyśnie ono w ciemności.

Kieruję moje spojrzenie ku dalekiemu horyzontowi, daleko, gdzie zachodzi słońce.

Uwalniam mòj głos wymawiając Twoje imię,

lecz nie otrzymuję odpowiedzi...

Morze otacza mnie swą gorzką pieśnią,

fale rozbijają się o Twoją nieobecność...

Wytrąciła mnie z zamyślenia przelatująca mewa,

ciałem jej porusza wiatr...

Moja myśl skrzydlata unosi się wciąż do Ciebe...moja ukochana duszo...

Spojrzałem na nią. Spojrzałem na nią. I miałem świadomość, jasną jak moja przyszła śmierć, że kocham ją bardziej niż cokolwiek, co kiedykolwiek widziałem lub mogłem sobie wyobrazić. Pozostało z niej tylko echo martwych liści nimfy, którą znałem. Ale kochałem ją, tę bladą i skażoną Lolitę, ciężarną z innym. Mogła też zniknąć i uschnąć, nie obchodziło mnie to. Mimo to oszalałbym z czułości na widok jej drogiej twarzy.

(Vladimir Vladimirovič Nabokov)

Niepohamowana czułość kruchości życia potrafi narodzić się z tego, co wydaje nam się niemożliwe.

Wierzę w Boga
ponieważ darzy mnie czułością, nie dlatego, że mam wiarę;
wiara jest śmiertelnym skokiem w ciemności,
zamiast tego czułość tkwi w ciemności dotykając niewytłumaczalnego.
Ale dlaczego idea Boga sprawia, że czuję się czuły?
Może dlatego, że świadomość, iż On
może mieć słabość do kogoś takiego jak ja, napełnia mnie czułością.

Pamiętajcie także o tym mało używanym słowie, które prawie zniknęło z obiegu, zarówno publicznego, jak i prywatnego: czułość. Nie może was skrzywdzić. I to drugie słowo: dusza - nazwijcie to duchem, jeśli wolicie, jeśli ułatwi wam to zdobycie tego terytorium. Nie zapominajcie o nim. Zwracajcie uwagę na ducha waszych słów, na wasze działania. To wystarczające przygotowanie. Nie potrzeba innych słów.

(Raymond Carver)

Miłość nie jest czynieniem heroicznych czy niezwykłych rzeczy, ale robieniem zwykłych rzeczy z czułością.

Zostaliśmy stworzeni, by być kochanymi. Wiedzieliśmy o tym już jako dzieci i dziecko nie chce przecież więcej ... Ale z czasem nasza pewność stała się niewyraźna, zamglona. Patrząc w lustro widzimy jedynie wady, które czynią nas całkowicie zobojetniałymi na zdolność do zdrowej milołości własnej... lustro, w którym musimy koniecznie zaistnieć w społeczeństwie zamiast być sobą. Nazywamy wadami nasze blizny i rany - trofea zgromadzone w trakcie naszego życia. Czas nie może wymazać naszej niewinności, ale świat chce sprawić, byśmy o niej zapomnieli, stając się niewolnikami pozoròw i powierzchowności.

Tkliwość ukrywa się w naszych najbardziej intymnych i dzikich instynktach. Jest postrzegana tylko przez wolne i uległe dusze... jak sama natura, która je rodzi i karmi. Nasza instynktowność, produkt naszego bytu dzikiego i zwierzęcego, jest często tłumiona i demonizowana. Ale to właśnie my podziwiamy u zwierząt tę czystość, która nie wie co to dobro, a co zło, ktòra popycha harmonijnie do życia w zgodzie z własną naturą.

Czułość jest naturalna u dzieci,
ich małość czyni je delikatnymi.
Wraz ze wzrostem, tak jak niewiność,
czułość zostaje utracona,
niewiele dusz wie, jak ją utrzymać.
Ale potem, na starość, czułość powraca
jak syn marnotrawny, jak zagubiony kochanek.
Jeśli uda ci się pogodzić ze starością,
czułość nie da długo na siebie czekać i
znów będziesz cieszyć się radością dziecka.

Czułości uczymy się
w oczach tych, którzy nas kochają.

Trzy kolumny relacji to miłość, seksualność i czułość.

(Silvano Agosti)

Potròjny sznur łatwo się nie przerwie, podobnie relacja międzyludzka oparta na:
- miłości, która wiąże duszę
- seksualności, która wiąże ciało
- czułości, która wiąże ducha
Jeśli brakuje miłości, seks, prędzej czy później, ogarnie ciało mdłościami; bez seksu dusza stanie się niespokojna i sprawi, że ciało stanie się niespokojne; a gdy zabraknie czułości, ciało stanie się szorstkie, a dusza nieprzepuszczalna.
Więc jeśli zaistnieją razem te 3 składniki, wtedy i tylko wtedy więź staje się silna, choć niewidzialna: czujemy się połączeni, ale jednocześnie wolni.

Kiedy jesteś dorosły i dojrzały, kochasz myślą i sercem, uczuciem i ciałem.
Kiedy jesteś młody, nawet o tym nie wiesz, ale kochasz głównie tylko ciałem i wyobraźnią.
Ale kiedy jesteś dzieckiem, pierwsze miłości, spojrzenia i odrobinę złośliwe chichoty dotyczą kochania czystą czułością.

Czułość – bywa jak pełny wojen krzyk,
I jak szemrzących źródeł prąd,
I jako wtór pogrzebny...

(Cyprian Kamil Norwid)

Słowami można zastąpić zapach i dotyk. Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi. Zapach można tak opisać, że nabierze smaku i kolorów.

(Janusz Leon Wiśniewski)

Czułość nie jest bynaj­mniej, jak to utrzymywał Freud, sublimacją instynktu seksualnego; jest bezpośrednim wynikiem braterskiej miłości i istnieje zarówno w fizycz­nej, jak i w niefizycznej formie miłości.

(Erich Fromm)

Nawet największy bohater ma słabe i bardzo delikatne strony w swoim sercu...