Ścieżka duszy - 11

 

MECENAS NUMERU 5

Jeśli dobrze zauważyliście, w naszym analitycznym opisie budowy fizycznej i psychicznej liczba 5 jest fundamentalna: 5 to palce jednej ręki, ale my mamy dwie ręce, dlatego odpowiadają one 5 zmysłom zewnętrznym (wzrok, słuch, węch, smak i dotyk) i 5 zmysłom wewnętrznym (myśl, uwaga, intuicja, instynkt i uczucie); 5 to klasyczne Elementy (Woda, Ogień, Ziemia, Wiatr i Eter), w których Natura syntetyzuje proces konformacji energii. Z kolei zmysł myślenia podzieliliśmy na 5 jakości (pamięć, wyobraźnia, osąd, rozum, analiza), natomiast zmysł smaku na 5 smaków (kwaśny, gorzki, słodki, słony, pikantny). Ale... istnieje 5 kanałów energetycznych, które zasilają atom. Z tego powodu już Platon wyjaśnił, jak w Naturze wszystko powstaje w oparciu o strukturę geometryczną, w której formy oparte są na 5 bryłach (czworościan, sześcian, ośmiościan, dwunastościan, dwudziestościan).

W chińskiej filozofii Zmian, a więc w Yin i Yang, występuje 5 elementów lub mutacji: ekspansywna, wstępująca, zwarta, skoncentrowana i zstępująca. Te ruchy działają w nas poprzez 5 ważnych narządów (wątrobę, serce, śledzionę - trzustkę, płuca i nerki) i aktywują 5 największych pasji: radość, smutek, złość, strach i refleksję (rozmyślanie).

SMAK

Smak jest jednym ze zmysłów zewnętrznych. Kojarzymy go z pierwiastkiem ziemi, ponieważ jest stymulowany przez interakcję cząsteczek chemicznych, które składają się na substancje środowiska zewnętrznego, zwłaszcza żywność, którą jemy i z której żyjemy. Na poziomie psychoanalitycznym i ezoterycznym kojarzymy smak z instynktem wewnętrznym, który mówi nam co jest dla nas dobre, a co nie; często nazywamy go „instynktem przetrwania” lub „zdrowym rozsądkiem”. Przykład: Kiedy dziewczyna znajduje bardzo słodkiego i pochlebnego mężczyznę, ale jej instynkt podpowiada jej, że to strategia podboju, jej wewnętrzny smak działa, wie, że słodycz może być tylko chwilowa. Obecnie niesamowita ilość ludzi zjada niesamowite ilości śmieci szkodliwych dla zdrowia, sądząc, że są bardzo smaczne i tak samo wierzą w niesamowite ilości kłamstw, które powodują, że wzrasta ich pragnienie i apetyt; nie mają instynktu, ich duch nie wie jak odróżnić smaki namiętności, uczuć, myśli.

Reprezentacyjna postać czy symbol zwany Oroburosem to wąż, który gryząc ogon próbuje się zregenerować, ale nie by pożreć siebie: żyje sam, umie karmić się własnymi przekonaniami, zna swòj smak (zjadać siebie = akceptować siebie, trawić siebie, wytwarzać się samoistnie; czasami nie trawimy dowolnego człowieka, a to znaczy, że jego obecność jest w złym guście, wywołuje u nas mdłości, nie jest dla nas dobra). 

Instynkt łączy się z intuicją, podobnie jak smak z zapachem. Aby mieć dobry instynkt lub smak, musimy nauczyć się odróżniać gusta i smaki. Gust to funkcja organu, natomiast smak to zdolność postrzegania 5 różnych smaków, którymi są: kwaśny, słony, słodki, gorzki i pikantny. Przyczyniają się one tylko częściowo do postrzegania „smaku” żywności, który zależy również od innych percepcji, takich jak zapach, konsystencja i temperatura żywności. Przyjrzymy się wszystkim smakom, aby lepiej zrozumieć jakie wewnętrzne reperkusje mają one na poziomie duchowym.

5 SMAKÓW

Identyfikacja wszystkich podstawowych smaków nie jest w pełni ustalona. Wykazano, że w komórkach smakowych istnieje ponad 10 różnych typów receptorów. Inne możliwe smaki podstawowe są nadal badane, w tym smak metaliczny, smak kokumi i smak tłuszczowy. Ale metaliczny posmak wydaje się dość często spowodowany przejściowymi dolegliwościami, takimi jak zapalenie dziąseł, efekt uboczny niektórych leków, niestrawność (niektòre kobiety skarżą się na odczuwanie metalicznego posmaku podczas ciąży). Kokumi jest przedmiotem debaty. Nie jest jeszcze sklasyfikowane jako szósty podstawowy smak, jest to jedynie zdolność postrzegania złożoności smaków z większą mocą.

W farmakologii chińskiej, a także w dietetyce istnieje pięć smaków...

Kwaśny (suān - 酸)

Gorzki (kǔ - 苦)

Słodki (gān - 甘)

Pikantny (xīn - 辛)

Słony (xián - 咸)

Istnieją również dwa inne smaki:

- cierpki (sè - 涩) związane ze smakiem kwaśnym 

- mdły (dàn - 淡) związany ze smakiem słodkim. 

Pięć smaków kojarzy się z organem i fazą cyklu ruchu filozofii Yin-Yang. Tak jak człowiek może lubić zarówno słodki, jak i kwaśny smak, ta nawet temperamentem może być słodki w intymności, ale kwaśny w życiu towarzyskim, aby bronić się i trzymać innych na dystans... Jeden smak dominuje, ale często jesteśmy mieszanką kilku smakòw.

JESTEŚ KWAŚNĄ OSOBĄ?

Często słyszymy wyrażenie „jest kwaśna jak cytryna, nieustępliwa”. Zobaczmy 8 cech, które sprawiają, że ludzie są zakwaszeni i jak te cechy zmieniają ich psychiczne pH:

1. Osoby kwaśne unikają pozytywnych i szczęśliwych ludzi; irytują je, sprawiają, że czują się „kwaśne”, a tego nie lubią.

2. Wszystko to, co robi osoba kwaśna, jest nieistotne; zawsze minimalizuje swe działania, zasługi, sukcesy.

3. Osoba kwaśna zawsze czuje się zraniona, oszukana, rozczarowana, ale nie wie dlaczego, więc pozwala sobie na osądzanie wszystkiego i wszystkich.

4. Osoba kwaśna nie jest zamknięta w sobie, ale często jest osamotniona; nie jest samotnikiem, więc cierpi z powodu swojej samotności, ale zawsze obwinia innych.

5. Osoby kwaśne mają tendencję do uogólniania, dlatego jeśli Afrykanin je skrzywdził, cała Afryka jest niesprawiedliwa, a skoro Hitler był Niemcem, wszyscy Niemcy są nazistami…

6. Osoby kwaśne zawsze chowają urazy, muszą dać upust bólowi, nie były w stanie zawrzeć pokoju ze swoją przeszłością i nadal toczą wojny.

7. Łatwo się denerwują, prawie zawsze się denerwują, nawet bez powodu.

8. Osoby kwaśne są uparte, i dlatego ich proces zmian jest bardzo powolny i trudny.

Kwaśny (suan - 酸)

Typ: yīn

Narząd: wątroba (gan - 肝)

Faza: Drewno (mù - 木)

Funkcja: ściągająca (zatrzymuje płyny, pot i krew)

Kierunek: do ścięgien (osoby napięte i sztywne)

Ostrzeżenie: używany przez zbyt długi czas powoduje zatrzymanie płynów

Wpływ na organy: zbyt dużo kwasu szkodzi na wątrobę i płuca;

w dużych ilościach rozprasza xíng (formę strukturalną) wątroby i płuc

Odczuwanie kwaśnego smaku zależy od obecności kwasów w pożywieniu. Intensywność tego smaku jest więc proporcjonalna do stężenia jonów wodorowych (H+). Ten smak jest zwykle kojarzony z niedojrzałymi owocami lub zepsutym jedzeniem. Tak więc to normalne, gdy niedojrzali ludzie poddani próbie nas denerwują. Nasze wady są kwasem, braki są kwasem. Osoby preferujące kwaśne smaki są również bardziej otwarte na nowe bodźce i mogą być bardzo kreatywne, pod warunkiem, że potrafią kontrolować swoją skłonność do racjonalizacji. Ale mogą też stać się bardzo krytyczne i surowe dla innych, ponieważ wyznaczają bardzo wysokie standardy.

CZY JESTEŚ OSOBĄ ZGORZKNIAŁĄ ?

Podczas gdy osoba kwaśna koncentruje się na nienawiści, zgorzkniała na smutku; osoba kwaśna jest zwarta w swojej negatywności, podczas gdy zgorzkniała pojawia się i odchodzi - może też być towarzyska, nie rozpyla trucizny jak osoba kwaśna, ale pije ją sama. Stając twarzą w twarz z innymi prosi o pomoc, tworząc w ten sposób ciężką atmosferę. Ma pewne zachowania "kwaśne", ale wyróżnia się innymi cechami:

1. Lubi rozmawiać o gorzkich rzeczach, które jej się przytrafiły, jest zadowolona ze swego bólu, jest trochę samoprześladowcą i emocjonalnie masochistą.

2. Osoba gorzka jest ślepa na osoby w swym życiu, nawet na te, które się nią opiekują; jest skupiona na sobie i w tym sensie jest bardzo samolubna.

3. Nigdy nie gratuluje innym, nie potrafi rozpoznać dobra innych, wysiłku, jaki inni podejmują; w tym sensie cierpi z zazdrości.

4. Uwielbia historie o rzeczach, które inni ludzie zrobili źle. To tak, jakby mówiąc źle o nieszczęściach innych, nie czuła się samotnie w swej goryczy.

5. Lubi siać smutek, wątpliwości, zgorszenie.

Gorzki (kǔ - 苦)

Typ: yīn

Narząd: serce (xīn - 心)

Faza: Ogień (huǒ - 火)

Funkcja: wysuszająca

Ostrzeżenie: stosowany zbyt długo uszkadza śledzionę (wysusza płyny)

Wpływ na organy: zbyt duża gorycz uszkadza serce i śledzionę

L'amaro (gorzki, zgorzkniały) wywodzi się od kochania (amare). Oba słowa mają ten sam rdzeń: amare-amaro, bo w gruncie rzeczy zgorzkniała osoba to osoba niekochana, zawiedziona, zdradzona. Gorzki smak wywołują różnego rodzaju związki organiczne (alkaloidy) takie jak kofeina, nikotyna, ale przede wszystkim liczne toksyny obecne w trujących roślinach. Z tego powodu postrzeganie tego smaku jest zwykle kojarzone, zarówno u ludzi, jak i zwierząt, z odmową jedzenia. Ale tak jak jednak lubimy gorzką kawę, gorzki likier, osoby zgorzkniałe często podejmują absurdalne, krzywdzące i głupie działania mimo wszystko. Osoby preferujące gorycz mają tendencję do posiadania osobowości o cechach antyspołecznych.

JESTEŚ SŁODKĄ OSOBĄ?

Jedzenie reprezentuje głęboką więź z życiem i jego nieskończonymi odmianami. Podsumowując, jedzenie jest opowieścią o tym, kim jesteśmy, w pozytywnym i negatywnym sensie, i ujawnia nasze pochodzenie i zachowanie. Odżywianie jest pierwszą formą więzi, która prowadzi nas w biologiczny kontakt z drugą osobą. Osoby „słodkie” uwielbiają ciasta, ciastka i desery, są bardziej emocjonalne i skłonne do dbania o innych. Zobaczmy bardziej konkretne cechy słodkiej osobowości:

1. Są to ludzie łatwi do usatysfakcjonowania, bo wiedzą, jak się dostosować

2. Są gotowi przebaczyć, nie potrzebują urazy, bo są empatyczni

3. Chcą przekazywać radość innym, bo słodycze są zaraźliwe, więc chcą dawać to, co mają

4. Tak jak ciasto się przyklejają, słodka osoba jest wierna, zawsze lubi być blisko tych, którzy ją kochają

5. Dbają o wszystko, o drobne szczegóły, zwracają na wszystko uwagę, trzymają serce na dłoni

6. Pozytywni, optymistyczni, zdolni do intymności, zawsze znajdują sposób na znalezienie szczęścia nawet w najdrobniejszych rzeczach

7. Jest w nich dziecięca ciekawość, która prowadzi ich do tego, że zawsze chcą wiedzieć coś więcej.

Niestety, te same cechy, ktòre sprawiają, że ci ludzie są tak słodcy, czynią ich również szczególnie podatnymi na nadużycia, a nawet emocjonalną kruchość.

8. Gdy są zbyt słodkie, stają się lepkie, uciążliwe i kapryśne, bardzo dziecinne (jak Piotruś Pan).

Słodki (gān - 甘)

Typ: yáng

Narząd: śledziona (pí - 脾)

Faza: Ziemia (tǔ - 土)

Funkcja: tonizuje i odżywia

Kierunek: ciało

Ostrzeżenie: używany zbyt długo uszkadza śledzionę (tworzy wilgoć i stagnację)

Wpływ na organy: zbyt dużo słodyczy niszczy śledzionę

Smaki słodkie są w większości zasługą prostych węglowodanòw, znanych jako cukry. Ludzie, którzy kochają słodkie potrawy, są coraz bardziej mili, przyjaźniejsi i bardziej współczujący. Osoby te mają tendencję do angażowania się w wolontariat i naturalne jest dla nich bezinteresowne dzielenie się i pomaganie innym.

JESTEŚ  OSOBĄ PIKANTNĄ?

Istnieje typu ludzi, których obecność rozświetla środowisko, wszystko zaczyna tryskać energią, są zaraźliwi, a nawet hałaśliwi:  kobiety całe w pieprzu a mężczyźni w chili”. Zobaczmy bardziej konkretne cechy osobowości pikantnej:

1. Poszukiwacze przygód, miłośnicy adrenaliny

2. Narażają się na pochopność i podejmowanie decyzji bez ich oceny

3. Z pewnością są to jednostki osobliwe, dziwaczne, szalone, a nawet najbardziej kłótliwe, często mają ciekawe historie do opowiedzenia

4. Kochają wyzwania, kochają zmiany, zawsze szukają nowych

5. Zawsze się angażują, uwielbiają dreszczyk emocji, zawsze starają się prowokować i łamać zasady

Pikantny (xīn - 辛)

Typ: yáng

Narząd: płuco (feì - 肺)

Faza: Metal (jīn - 金)

Funzione:  Mobilizza il qì, il Sangue e i Liquidi

Avvertenza: Usato troppo a lungo essendo molto disperdente può ledere il Sangue (vuoto di Sangue)

Funkcja: mobilizuje qì, krew i płyny

Ostrzeżenie: Używany zbyt długo, ponieważ jest bardzo rozpraszający, może uszkodzić krew (pusta krew)

Smak umami pochodzi od japońskiego słowa „smaczny”. Wiąże się z pozytywnym odczuciem, które jakościowo różni się od pozostałych 4 smaków. Postrzeganie umami zwykle zależy od obecności L-glutaminianu, podobnie jak w przypadku serów, mięsa i ryb.

Osoby preferujące ostre i pikantne potrawy również doceniają przeżywanie nowych przygód, ponieważ szukają intensywnych emocji. To ludzie, którzy szybko się nudzą w codziennej rutynie i potrzebują stałej dawki adrenaliny, dlatego zawsze są gotowi spróbować nowych, mocnych doznań. Są miłośnikami ryzyka. Ci ludzie uwielbiają być chwaleni, ale są też bardziej tolerancyjni.

JESTEŚ OSOBĄ SŁONĄ?

Dla tych, którzy taką osobę znają, staje się ona niezastąpiona, ponieważ nadaje smak sytuacjom, które poprawia. Jest szczerą i wyraźną osobowością i nie zawsze jest to rozumiane, ale ci, którzy ją znają, wiedzą, jak dozować jej słowa, ktòre mówi w dobrej wierze. Kiedy przesadza, wszystko psuje; jest to wada bycia zbyt słonym, czyli wyolbrzymianie rzeczy, emocji, myśli, utrata z oczu prawdziwego sensu lub smaku rzeczy.

Zobaczmy bardziej konkretne cechy osobowości słonej:

1. Dynamiczna, towarzyska, energiczna

2. Ma zmysł estetyczny, dlatego uwielbia dodawać przedmiotom smaku lub aromatu, dekorować pokoje, upiększać, odkładać na miejsce

3. Racjonalność, to jest ten słony punkt - zawsze szuka przyczyny rzeczy, bo wiedza to smak

4. Czasami ma i nutkę zrzędliwości

5. Uwielbia konkurować, posiada ideały do ​​osiągnięcia

Słony (xián - 咸)

Typ: yīn

Narząd: nerka (shèn - 腎)

Faza: Woda (shuǐ - 水)

Funkcja: konsolidacja i oczyszczenie

Kierunek: krew

Ostrzeżenie: używany zbyt długo uszkadza yáng śledziony i nerek

Słony smak jest wywołany obecnością jonów sodu. Osoby „słone”, żądne makaronów, pizzy i krakersów, mają ekstrawertyczny i niezależny charakter. Jeśli wolimy słone i chrupiące potrawy, prawdopodobnie jesteśmy osobą ambitną, kierującą się silną wewnętrzną motywacją. Kto kocha smak słony często jest osobą kompetytywną.

GŁÓD I JEGO 3 APETYTY

Istnieją trzy egzystencjalne głody i to im podlegamy...

 

1. Głód fizyczny. Jedzenie jest naszym źródłem energii i życia. 

2. Głód emocjonalny, który odżywia nasz wymiar sentymentalny. Pożywieniem jest tu seks, pasje w dziedzinie sztuki, hobby, zabawa itp. ...

3. Głód duchowy. Jego pożywienie jest znacznie subtelniejsze, wyrafinowane, wyszukane i trudne do zrealizowania. 

Jeśli przeanalizujemy skutki głodu, możemy zrozumieć małą a piękną ciekawostkę behawioralną ludzi: kiedy jesteśmy fizycznie głodni, czujemy głośną pustkę w żołądku, jakbyśmy mieli tam dwa koty drapiące się nawzajem; gdy jesteśmy głodni emocjonalnie, czujemy pustkę w sercu, pragnienie rozmowy z przyjacielem, marzenie o związku, u niektórych nawet nieodparte pragnienie  pòjścia do prostytutki, aby mieć kontakt z ciałem, choć w ukradkowy, wulgarny i zwodniczy sposób, bo głód jest zbyt wielki i uciążliwy. To nie jest powòd do zgorszenia, nawet zwierzęta stają się agresywne, zestresowane lub przygnębione w dwóch przypadkach: kiedy nie mogą jeść i kiedy nie mogą się rozmnażać; i wreszcie, kiedy jesteśmy głodni duchowo, w mózgu powstaje próżnia, ale problem polega na tym, że jej NIE CZUJEMY.

Odczuwamy pustkę w brzuchu, odczuwamy pustkę w sercu, dlaczego nie odczuwamy pustki w mózgu? Ponieważ umysł jest czujący tylko wtedy, gdy jest duchowy. Dlatego symbolem wewnętrznego zmysłu smaku jest Oroburos, wąż, który pożera samego siebie. Jest symbolem tego jak wiele możemy zrozumieć z siebie, jak bardzo smakować i żyć sobą, rozumieć samoistnie czego potrzebujemy, bez ingerencji z zewnątrz, jak dalece dostrzegamy własne wady i rozpoznajemy je bez wysiłku, by zrozumieć powód nudy, smutku, przygnębienia, złości, urazy (czyli skutki duchowego głodu, pustki duszy). Umysł czujący to ten, który umie się zastanowić (zobaczyć siebie). Refleksja to nie tylko działanie filozofów, refleksja to normalny przepływ energii mózgowej, a ci, którzy nie zastanawiają się, ci, którzy nie myślą, ci, którzy nie medytują są wewnętrznie wygłodzeni.

Mądrość jest smakiem duszy. Przyjemnie jest rozmawiać z mądrą osobą, która dobrze zna smaki ducha, umie rozróżnić te wewnętrzne gusta, a to dlatego, że owoce ducha bardziej wypełniają duszę, kiedy człowiek zaczyna kosztować obfitości wewnętrznych rozkoszy. Nie znajduje już ekskluzywnej przyjemności w obcowaniu z ziemskimi rzeczami (bez pogardy nimi, jak to robią fałszywi mistycy, którzy w końcu nienawidzą świata, demonizują seks, potępiają wszelką zabawę), świat już jej nie wypełnia, a odświeża się inteligencją tajemnic, zadowala się tylko głębią zagadek.

DUCHOWY SMAK

W sferze materialnej wiemy czym jest smak (np. truskawki) i co to znaczy czuć się przyciągniętym przez proste wspomnienie smaku, które przychodzi do głowy i pcha nas ponownie do szukania tego owocu, bo jego smak pozostawił mocne wrażenie w naszej pamięci, a więc w duszy. Ale jeśli nigdy czegoś nie skosztowaliśmy, to normalne, że nic nas do tego nie pociągnie. To samo dzieje się z rzeczami duchowymi: wielu ludzi nie ma ochoty na medytację, czytanie, refleksję, ponieważ nigdy nie wypróbowali soku z tych owoców. 

Od razu pojawia się ważne i uzasadnione pytanie: jeśli nie wszyscy lubią na przykład ananasy, czy to normalne, że są i tacy ludzie, którzy nie lubią rzeczy duchowych? Na przykład ludzie, ktòrzy mówią: „nie lubię medytować”, „nie lubię czytać i zastanawiać się, analizować czegoś i znajdować tego sens”, „nie lubię ciszy górskiej” „nie lubię samotności” itp ...

Mądrą i boską zasadą jest wiedzieć, że w gustach nie istnieją bezguścia, a to znaczy, iż absurdalne i bezużyteczne jest twierdzenie, że ananas jest dobry, bo go lubię i dlatego każdy musi go lubić. Często słyszymy tego typu naprawdę „dziecinne” wypowiedzi, ale są one bezsensowne, bo to subiektywne kwestie, co do których nie można mieć jednomyślnej i obiektywnej zgody. Właściwie, kiedy spotykamy osobę, która nie je lodów, przez chwilę pozostajemy wielce zdumieni, nasz instynkt podpowiada nam: „jak on może nie lubić lodów?”. Ta nie mająca naszych upodobań osoba natychmiast ujawnia nam, że nasze wibracje się nie dopasowują.

Faktem jest, że pary i przyjaźnie powstają na podstawie wspólnych upodobań. Jakoś trawimy się nawzajem, bo jemy lub żyjemy tym samym. Im więcej wspólnych upodobań (muzyka, czytanie, filmy, jedzenie, kolory itp.), tym większa będzie możliwość nawiązania porozumienia. Tam, gdzie nie ma porozumienia między gustami, musi zaistnieć tylko i jedynie szacunek, w przeciwnym razie nie ma nadziei na jakikolwiek związek. Trzeba więc przyznać, że istnieją ludzie, którzy nie lubią rzeczy duchowych, kosztują je na swój sposób, ale nadal pozostają przy swoim mniemaniu i osobistym guście. 

Smak jest zdecydowanie faktem osobistym, subiektywnym. Wydaje nam się, że nie ma prawie nic do wyjaśnienia, ale w rzeczywistości jest w tym o wiele więcej; to przyjemność, która nas zadowala, wywyższa, pociesza, identyfikuje i jednoczy. Ale jak rodzą się gusta?

ILE SMAKÓW TYLE OSÓB

To normalne, że wszyscy mamy różne gusta, ponieważ w smaku identyfikujemy się a wszyscy jesteśmy różni, więc lubimy różne kolory, różne smaki, odmienną muzykę; jednemu może podobać się piękna kobieta, innemu ta sama nie, jeden lubi morze, drugi woli góry itp. Ale od czego zależy ta różnorodność? Szczególnie w pierwszych latach życia, podczas karmienia piersią, a zwłaszcza w okresie odstawiania od piersi, podlegamy wpływom na kontekst przynależności: rodzinny, społeczny i kulturowy. I tak dla niektórych owady są przysmakiem, podczas gdy dla innych jedzenie owadòw jest obrzydliwe. Już jako dzieci kojarzymy z jedzeniem idee, emocje, uprzedzenia, osądy. Dla hindusa krowa jest święta, nigdy by jej nie zjadł, na Zachodzie to codzienny pokarm. Mogę polubić dziewczynę, jeśli zobaczę ją w bibliotece czytającą książkę, ale może mnie nie zainteresować, jeśli zobaczę ją rozhulaną w nocnym klubie, ponieważ wszystko zależy od gustu otoczenia, atmosfery, koloru ubrań, tonu głosu etc..

Obecnie w branży spożywczej barwniki są dodawane do żywności, aby oszukać nasz gust, sprawiając, że wierzymy, iż żywność jest słodsza, świeższa i bardziej naturalna, kiedy jest tylko i po prostu sztuczna. Wszystko wiąże się ze smakiem. Dyskusja o gustach to narzucanie własnego ego. Chęć narzucenia własnego gustu to desperackie poszukiwanie afirmacji, tępy instynkt zwalczania niepewności i objaw małej otwartości. Powstaje pytanie: co zrobić z dziećmi, które nie chcą jeść? Tu pojawia się problem...

GUST NIE ZMIENIANIA GUSTÓW

Pierwszą formą autonomii jaką posługuje się człowiek jest gust. Dziecko uczy się, że może powiedzieć „nie” zupie, „nie” warzywom, potem płacze, strajkuje i zawsze stawia rodziców w szachu, gdyż mama wie, iż gust jest niepodważalny - jeśli coś nie smakuje, to nie ma na to rady, a użycie przemocy przynosi efekt odwrotny do zamierzonego (aż do wymiotów). Z psychologicznego punktu widzenia dziecko projektuje na jedzenie urazy, antypatie, formy zemsty, pogardy, zdystansowania. Gusta dziecka to język psychologiczny, który nie wszyscy rodzice potrafią czytać. Wszystkie dzieci uwielbiają słodycze, ponieważ to smak, który oznacza bezpieczeństwo, akceptację, miłość; kwaśny lub gorzki smak często kojarzy się z uczuciem odrzucenia, niepewności, złości. Dziecko może wysłać wiadomość do swojego ojca, nie jedząc tego, co jego ojciec tak bardzo lubi (na przykład mięsa). W takim przypadku nie gardzi mięsem, ale odrzuca ojca; mówi ojcu: „nie lubię czegoś w tobie". Gdy podczas awantury rodzinnej dzieci odmawiają jedzenia, dochodzi do aktu przemocy poprzez jedzenie: grożenia głodem, gardzenia źródłem utrzymania się przy życiu. Są to formy przekazu poprzez smak.

Gdy dorośli już ludzie odchodzą z domu rodzinnego i usamodzielniają się, zaczynają jeść to, czego często odmawiali w dzieciństwie - z wyjątkiem określonych pokarmów, w których nieświadomie skrywają nienawiść, pogardę i zemstę, a pokarmy te pozostają nierozwiązanymi emocjami (są to pokarmy nie dotykane przez całe życie). O dziwo ulegamy zmianie z miłości, gdy partner przygotuje nam nielubiane przez nas potrawy, lub z szacunku, gdy pójdziemy do czyjegoś domu gdzie zmniejszamy czujność oraz ignorujemy nasze prawa lub psychiczne zakazy, by dać wytchnienie obrzydzeniu. Jeśli pomyślę o tym, jak ubierano się w latach 80-tych, śmieję się i nie zrobiłabym tego ponownie, bo zmieniają się gusta, jak my zmieniamy się wewnętrznie. Dlatego nigdy nie próbujmy zmieniać gustów ludzi, szanujmy ich. Gusty to podróż badawcza, w której każdy może znaleźć nie tylko smak, ale jego znaczenie. Na nasz gust wpływa potrzeba przynależności do grupy, podobania się innym, bycia zaakceptowanym (przetrawionym). To, co nas wyklucza, już nam się nie podoba.

ŻYWNOŚĆ JEST SIŁĄ, KTÓRA RZĄDZI LUDZKIMI ISTOTAMI

To żywność spowodowała ewolucję cywilizacji od czasów prehistorycznych (jaskiniowiec, który poluje zajmuje się z czasem uprawą i konserwacją). To poszukiwanie codziennego chleba zmusza nas do pójścia do pracy każdego ranka. Nasz organizm potrzebuje tej energii. Karmimy nasz organizm 3 razy dziennie (a w międzyczasie dopomagamy sobie także różnymi przekąskami). Jeśli jesteśmy głodni, mówi nam o tym nasze ciało (burczenie w żołądku, a jeśli jesteśmy zbyt głodni, również przykre pieczenie).

Ale mamy też inne "ciała", które również potrzebują pożywienia... Nie czujecie wewnętrznego głodu? Nazywamy to duszą, ale ponieważ jest to wymiar Bycia, potrzebuje on mocy, by się zamanifestować, a jest ich dwie: intelekt i wola (częściej nazywamy je głową i sercem w sensie przenośnym). W żydowskiej Kabale dusza ta podzielona jest na 3 części:

NESHAMAH czyli dusza mentalna (tj. głowa, intelekt)

RU'AH lub dusza emocjonalna (tj. serce, wola)

NEFESH lub dusza (tj. świadomość, pełne zjednoczenie duszy)

Osoba przy zdrowych zmysłach i zrównoważona psychicznie powinna również odczuwać głód wewnętrzny, a raczej powiedzmy, że wszyscy go odczuwają, ale niewielu wie, jak ten głód rozpoznać. Czy kiedykolwiek odczuwacie nudę, smutek, niepokój, pragnienie ucieczki, pragnienie zniknięcia i tak dalej? To są skurcze wewnętrznego głodu. Musimy nie tylko karmić ciało, musimy także karmić głowę i serce, czyli dawać dobry pokarm intelektowi (czytać dobre książki, rozmawiać z ludźmi głębokimi energetycznie, medytować, próbować odbywać podróż duchowe itp.). .. ), a potem także dawać pożywienie własnej woli (obcowanie z Naturą, podróże, posiadanie zdrowych pasji, zaspokojenie i spełnienie życia seksualnego, hobby, nauka, sztuka itp...).

Ostatni typ głodu jest znacznie głębszy i trudniejszy do uchwycenia. Jest to głód duszy energetycznej, jest to otchłań żołądka ducha, jest to głód egzystencjalny i mistyczny. Nie da się go opisać. Kto go odczuwa, kto go przeżywa, wie o czym mowa; i prawdopodobnie wie, jak go karmić, skoro potrafi ten głód rozpoznać. Ci, którzy dochodzą do zidentyfikowania tego typu wewnętrznego głodu, bez problemu próbują nowych smaków, eksperymentują z nowymi potrawami, próbują poradzić sobie z własnymi kulinarnymi wstrętami i wiedzą, jak wykorzystać smak jako środek do poszukiwania siebie.

SÓL ZIEMI I ŚWIATŁO ŚWIATA

Słowo "sapore" (smak) ma ten sam korzeń co słowo "sapere" (wiedza). Kiedy wiemy rzeczy, czujemy to, ale nie jest to wiedza intelektualna, jest to wiedza serca; to nie tylko słowa, ale przede wszystkim czucie, że osoba, która do nas mówi, daje smak, światło. Odczuwamy to zawsze w rozmowach z innymi: wyczuwamy, czy to, co dana osoba mówi, jest tylko gdzieś wyczytane lub zasłyszane, czyli powtarzane, czy też przeżyte, sprawdzone osobiście. Czuć wtedy siłę, przekonanie, światło w zrozumieniu i smak w sercu. Jezus powiedział takie słowa: „Wy jesteście solą tej ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? (Mt 5,13). W rzeczywistości istnieją ludzie, którzy solą swoją wiedzę tylko książkami i frazami, które "spadają" na nich tu i tam, ale ich nie przeżywają, wyczuwamy, że mają dla nas puste słowa i puste kazania. Smak jest więc w nas. To ten instynkt, który sprawia, że ​​dostrzegamy gdzie jest prawda, dobro, piękno w innych, co sprawia, że ​​czujemy smak (wiedza/sapere = światło) tych esencji.