Czy nie widzisz natury?
A jeśli ją widzisz, czy na nią patrzysz?
A jeśli na nią patrzysz, spróbuj ją zaobserwować.
Nie pozostaniesz długo zły,
zniknie ten marszczący się wyraz twarzy,
ktòry bierzesz za powagę.
Twoje serce znów poczuje to, o czym oczy
mówią mu każdego dnia, każdej chwili.
Usłyszysz opis cudów świata,
te szczegóły, które umysł zajęty czym innym
szybko magazynuje i łatwo zapomina.
Usłyszy głosy innych, uśmiechy i sny, a nawet łzy.
I zauważy, że nie jest jedynym ocalałym,
choć ty sprawiłeś, że w to uwierzyło.
Chodź boso po stworzeniu Boga,
z duszą pozbawioną zbroi,
a świat będzie się z tobą bawił
rozpoznając w Tobie dziecko, którym byłeś.
- Marilena Aiello -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz